سازه چاه آسانسور حداقل باید تحمل نیروهایی که بطور معمول و در شرایط اضطراری بدان وارد می شود را داشته باشد.

با توجه به نیروی وارده از سیستم محرکه آسانسور در زمان پاراشوت، نیرویی که توسط ریلهای راهنما در هنگام فعال شدن سیستم ترمز ایمنی آسانسور بدان وارد می شود، نیرویی که بدلبل توزیع غیر یکنواخت بار در کف کابین آسانسوربوجود می آید، نیرویی که در اثر عملکرد ضربه گیرها و همچنین عملکرد فلکه ضد پیچش و انحراف زنجیر جبران به کف چاه آسانسور منتقل می شود، بر اساس بند 5-5-2 استاندارد ملی (1-6303 ) کف چاه آسانسور باید مقاومت حد اقل نیرویی برابر 5000N/m2 را داشته باشد.

چنانچه ارتفاع کف چاه آسانسور بیشتر از حد مجاز باشد، باید یکی از دو شرط زیر را نیز داشته باشد:

1- ستونی صلب و محکم و  با رعایت فاصله مجاز برابر استاندارد از محل زیر ضربه گیر وزنه تعادل به زمین کف چاه آسانسوروصل گردد. و یا

2- وزنه تعادل آسانسور به سیستم پاراشوت (ترمز ایمنی) مجهز باشد.

بر اساس بند 5-7-3-2 استاندارد ملی اگر دری بجز درب طبقات، برای دسترسی به چاهک موجود باشد، چنانچه عمق کف چاه آسانسور از  2.5  متر تجاوز نماید و هیچ راه دسترسی به کف چاه آسانسور نباشد،  به صورتی که دسترسی به آن سهل و آسان باشد در درون چاه آسانسور وسیله ای دائمی شبیه نردبان تعبیه گردد، تا از پائین ترین طبقه در دسترس رفتن به کف چاه آسانسور با ایمنی کامل مقدور باشد. البته این نردبان نباید در مسیر حرکت کابین آسانسور و یا قاب وزنه آسانسور و یا دیگر تجهیزات متحرک آسانسور باشد. 

یا اینکه با توجه باینکه آهنکشی چاه آسانسور تا کف اجرا شده است در ارتفاع 1.5   متری از  کف تمام شده آولین درب آسانسور با ناودانی نمره 20 کلافی ایجاد و با آرماتور بندی مناسب بتون ریزی شود.( با در نظر گرفتن محاسبه فوق )

و راه آخر تا ارتفاع مورد نیاز کف چاه آسانسور پر شود.